اشتباه در اشتباه

فرض کنید با کسی زندگی میکنید که دائم کارهای اشتباه میکنه. حرف های بی سند و مدرک و مفت میگه. فکر میکنه همه ی عالم اشتباه میکنن و تنها خودش هست که هرگز اشتباه نکرده و نمیکنه. اینکه همه خر تشریف دارن و تنها خودش عقل کل هست.

خب اینطور شخصی، اگر کسی بهش تذکر بده و اشتباهات اون رو یادآوری کنه و بهش بفهمونه که ایشون مرکز عالم نیست و زمین و سیاره های دیگه حول اون نمیچرخن، خوبه، ولی به این فکر کنید کسانی که دور و برش هستن نه اینکه کارهای اشتباه و اعمل و رفتار زشت اون رو بهش گوشزد نمیکنن، بلکه در مواقعی که کار اشتباهی ازش سر میزنه هیچی نمیگن و فقط تماشاگر هستن.

اینطوری شخص فکر میکنه کارش درسته و هیچ اشتباهی نکرده.

به نظر من چنین کسانی خطرناک هستن. اینکه همیشه فکر کنن حق با اونهاست.

و متاسفانه من با همچین کس و کسانی زندگی میکنم.

اون شخصی که فکر میکنه همه احمق تشریف دارن برادر و اون کسانی که هیچی نمیگن هم بقیه ی خانواده ی من هستن.

چندین بار بهش گفتم که کارش اشتباه هست، به هر صورتی که بود نشون دادم  داره خطا میکنه، ولی متاسفانه نه اینکه اصلاح نشد و اصلاح نکرد خودش رو، بلکه به شدت تمام باهام برخورد کرد. وقتی هم بقیه ی اعضای خانواده هیچی نگفتن و نمیگن، پس منم دیگه هیچی نگفتم.